عینک های سه بعدی چگونه جلوه ای سه بعدی ایجاد می کنند؟

در واقع انواع مختلفی از عینک های سه بعدی وجود دارد، اما اصل ایجاد یک جلوه سه بعدی یکسان است.

دلیل اینکه چشم انسان می تواند حس سه بعدی را حس کند این است که چشم های چپ و راست انسان رو به جلو و به صورت افقی قرار گرفته اند و فاصله مشخصی بین دو چشم وجود دارد (معمولاً میانگین فاصله بین چشم های یک بزرگسال 6.5 سانتی متر است) بنابراین دو چشم می توانند یک صحنه را ببینند اما زاویه کمی متفاوت است که به اصطلاح اختلاف منظر را تشکیل می دهد.پس از اینکه مغز انسان اختلاف منظر را تجزیه و تحلیل کرد، یک احساس استریوسکوپی دریافت خواهد کرد.

شما یک انگشت را جلوی بینی خود قرار می دهید و با چشم های چپ و راست خود به آن نگاه می کنید و می توانید اختلاف منظر را بسیار شهودی احساس کنید.

سپس فقط باید راهی پیدا کنیم تا چشم چپ و راست دو تصویر را با اختلاف منظر از یکدیگر ببینند، سپس می توانیم یک جلوه سه بعدی ایجاد کنیم.انسان ها این اصل را صدها سال پیش کشف کردند.اولین تصاویر سه بعدی با نقاشی دستی دو تصویر با چیدمان افقی با زوایای مختلف ساخته می شد و یک تخته در وسط آن قرار می گرفت.بینی ناظر به تخته چسبیده بود و چشم چپ و راست به ترتیب فقط تصاویر چپ و راست دیده می‌شد.پارتیشن در وسط ضروری است، تضمین می کند که تصاویری که توسط چشم چپ و راست دیده می شود با یکدیگر تداخل نداشته باشند، که این اصل اساسی عینک های سه بعدی است.

در واقع تماشای فیلم های سه بعدی به ترکیبی از عینک و دستگاه پخش نیاز دارد.دستگاه پخش وظیفه ارائه سیگنال های تصویر دو طرفه برای چشم چپ و راست را بر عهده دارد، در حالی که عینک های سه بعدی وظیفه رساندن دو سیگنال را به ترتیب به چشم چپ و راست بر عهده دارند.