عینک های سه بعدی که به آن "عینک استریوسکوپی" نیز می گویند، عینک های خاصی هستند که می توان از آنها برای مشاهده تصاویر یا تصاویر سه بعدی استفاده کرد.عینک های استریوسکوپی به انواع رنگ های زیادی تقسیم می شوند که رایج تر آن آبی قرمز و آبی قرمز است.
ایده این است که هر دو چشم با استفاده از عبور نور در رنگ های متناظر و متفاوت، تنها یکی از دو تصویر یک تصویر سه بعدی را ببینند.فیلم های سه بعدی روز به روز در بین مخاطبان محبوبیت بیشتری پیدا می کنند.در حال حاضر، سه نوع عینک سه بعدی در بازار وجود دارد: انحراف رنگی، پلاریزه و کسر زمانی.اصل این است که دو چشم تصاویر متفاوتی دریافت می کنند و مغز داده های هر دو طرف را برای ایجاد یک اثر سه بعدی ترکیب می کند.
فیزیک عینک های سه بعدی
موج نور، موج الکترومغناطیسی، موج الکترومغناطیسی، موج برشی، جهت ارتعاش موج برشی و جهت انتشار عمود است.برای نور طبیعی که در یک جهت خاص منتشر می شود، جهت ارتعاش آن در تمام جهات در صفحه عمود بر جهت انتشار یافت می شود.اگر ارتعاش تنها در یک جهت در این لحظه پلاریزه خطی نامیده می شود، روشی که بسیاری از فیلم های پلاریزه خطی و پلاریزه راحت ترین راه هستند، در وسط فیلم عدسی پلاریزه شده حاوی کریستال های متعدد میله های ریز است که به طور مساوی در یک جهت مرتب شده اند، به طوری که می توانید نور طبیعی را در چشمان ما پلاریزه کنید.مانند:
اصل عینک های سه بعدی پلاریزه این است که چشم چپ و چشم راست عینک به ترتیب مجهز به پلاریزه کننده عرضی و پلاریزه کننده طولی هستند.به این ترتیب وقتی فیلم ساخته شده با استفاده از فناوری نور پلاریزه پخش می شود، تصویر عدسی سمت چپ از طریق یک پلاریزه عرضی فیلتر می شود تا نور پلاریزه عرضی به دست آید و تصویر عدسی سمت راست از طریق یک پلاریزه کننده طولی فیلتر می شود تا نور پلاریزه طولی به دست آید.
استفاده از این خاصیت نور پلاریزه دقیقاً همان چیزی است که سینمای استریوسکوپی به آن نیاز دارد - برای اینکه چشم راست و چپ کاملاً متفاوت به نظر برسند.با تجهیز دو پروژکتور به پلاریزر، پروژکتورها امواج نور کاملاً پلاریزه شده را عمود بر یکدیگر پخش می کنند و سپس بیننده می تواند چشم راست و چپ یکدیگر را بدون تداخل از طریق عینک های پلاریزه خاص ببیند.
در گذشته، عینک‌های سه‌بعدی پلاریزه فقط با یک لایه پلاریزه روی سطح شیشه‌های معمولی پوشانده می‌شدند تا فیلم پلاریزه را تشکیل دهند که بسیار ارزان بود.اما این روش عیب دارد، در حالی که تماشای فیلم برای نشستن، نمی تواند سر را کج کند، در غیر این صورت دو برابر می شود.اکنون هنگام تماشای یک فیلم سه بعدی، لنزهای پلاریزه ای که مخاطب استفاده می کند، پلاریزه کننده دایره ای است، یعنی یکی قطبی شده سمت چپ و دیگری قطبی شده سمت راست، که همچنین می تواند به چشم چپ و راست مخاطب اجازه دهد تصاویر متفاوتی را ببیند و مهم نیست که چگونه سر را کج کنیم، دید دوگانه وجود نخواهد داشت.
طبقه بندی دقیق
حالت تفاوت رنگ ارزان ترین راه برای تماشای فیلم است.دستگاه پخش تصاویر چپ و راست را در رنگ های مختلف نمایش می دهد (قرمز و آبی رایج هستند).با عینک، چشم چپ فقط می تواند تصویر رنگ A (مثل نور قرمز) و چشم راست فقط تصویر رنگ B (مانند نور آبی) را ببیند تا به ارائه سه بعدی تصویر چشم چپ و راست پی برد.اما وقتی رنگ نزدیک به فیلتر قرمز است تمام نشده است یا فیلتر آبی تمام نشده است، سایه دوتایی وجود خواهد داشت، داشتن یک اثر عالی دشوار است.مدت طولانی پس از چشم نیز باعث یک دوره کوتاه تمایز رنگ ناشی از مانع می شود.
حالت شاتر با جابجایی بین فریم چشم چپ و راست برای دستیابی به جلوه سه بعدی به دست می آید.برخلاف پلاریزه کردن، حالت شاتر یک فناوری سه بعدی فعال است.پخش کننده سه بعدی شاتر به طور فعال بین چشم چپ و چشم راست جابه جا می شود.یعنی در عین حال، تصویر سه بعدی پلاریزه شامل عکس های چپ و راست به طور همزمان است، اما نوع شاتر فقط عکس های چپ یا راست است و عینک های سه بعدی چشم چپ و راست را همزمان تغییر می دهند.وقتی صفحه چشم چپ را نشان می دهد، عینک چشم چپ را باز می کند و چشم راست را می بندد.هنگامی که صفحه نمایش چشم راست را نشان می دهد، عینک چشم راست را باز می کند و چشم چپ را می بندد.از آنجایی که سرعت سوئیچ بسیار کمتر از زمان موقت بینایی انسان است، احساس سوسو زدن تصویر در هنگام تماشای فیلم غیرممکن است.اما این فناوری رزولوشن اصلی تصویر را حفظ می‌کند و لذت بردن از کیفیت فول اچ‌دی سه بعدی واقعی را بدون کاهش روشنایی تصویر برای کاربران آسان می‌کند.
زمان ارسال: اوت-19-2022